Hein Jaap Hilarides: Trainkaartsy
Resint ferskynd
Stikky
Ik sat in ’e train. Ik reed fan Luwt na Swolle. Rechtsachter mij sat ’n man. Hij had ’n dikke, swarte jas met ’n groate kapusjon an. De man had donker haar en ’n swarte snor en kort beerdsy. Hij sliep. Ik lâs de krant.
De kondukteur kwam del. Wij reden midden deur de groene waaies tussen Grou en Akkrum. De kondukteur froeg at de man ’n trainkaartsy had. De man begreep de kondukteur niet. Heel beleefd froeg de kondukteur nag ’s naar ’t kaartsy.
‘Ik heb geen kaartje,’ saai de man in keurig Nederlâns.
‘Waar moet je heen?’ froeg de kondukteur.
‘Amersfoort.’
‘Heb je legitimatie?’ froeg de kondukteur.
De man begreep de kondukteur weer niet.
‘Legitimatie?’ saai de kondukteur rustig.
Doe saai de man: ‘Ja.’
‘Heb je het bij je?’
‘Ja.’
De kondukteur bleef heel fryndlik, rustig en geduldig. D’r kwam nag ’n ândere kondukteur in ’n geel hessy bij. Na ’n hutsy liepen se met de man na de rúmte bij de wc. Achter de skuufdeuren praatten se met de man.
De man had ’n swarte treningsbroek en slippers an. Hij liet syn legitimasy sien. De train stopte in Herefeen. De kondukteur stapte met de man út. Se liepen naar ’n wachthokky.
De train reed weer. Ik skreef dut stikky op de foorkant fan ’t magazine fan de krant.
Skriuw in reaksje
Gjin opmerkingen
Sjoch opmerkingen
Skriuw in reaksje
Der binne noch gjin opmerkingen, mar jo kinne de earste wêze
Skriuw in reaksje