Hein Jaap Hilarides: Ostfrysland

Stikky

Wij waren op fekânsy in Ostfrysland. Wij stonnen op ’n kemping tussen Schortens en Jever. In de korona-tiid hewwe wij met frynden ’n ouwe kerreven kocht, ’n Tabbert út de jaren seuventig.

Die vintage-kerreven is ’n hele arighyd. De forige fekânsy in Seeland hadden wij ’n prot bekyks fan Nederlanders. De kerreven brocht hur werom in ’e tiid. Op ’e kemping in Ostfriesland keek niet een naar ôns om. D’r waren gyn Nederlanders en de Dútsers hewwe fast docht: wat sneu dat die Nederlanders niet ’n nije kerreven kope kinne.

Feerder gyn ferkeerd woord over de Dútsers. Dútsland is ôns favorite fekânsylând. Fooral fanwege de taartsys, maar ok fanwege de harde broadsys, de bieren en de hoflikhyd. Ostfriesland het dat allegaar. Foor de rest likent dut deel fan Dútsland ’n prot op ôns Frysland.

Werom dan soa’n gedonder om der hine? ’n Paar hondert kilometer oastliker is ’t weer krekt wat nofliker. En je hewwe die taartsys, die broadsys en dat bier. Tot slot binne je deur de taal echt even ergens âns.

Dos binne d’r ’n soad overeenkomsten. ’t Is besonder dat die gemeenskaplike Frise kultuur soafeul jaren later nag werom te finen is. ’t Had fansels nag mooier weest at wij hier die harde broadsys, die lekkere taartsys en bieren ok hadden.

Maar ja, je kinne niet alles hewwe.

---

Faaks ek nijsgjirrich

Jan Bosgraaf: (Ule)soarchferliening Anne Dykstra: Unfoech praat (16) “As it om jild giet, kinst better kij melke” Anne Dykstra: Menstruaasje Toerisme vs. reizgjen