Hein Jaap Hilarides: Bungalopark fan môlen

Stikky

Boarne Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0

Ik waar met buurman op pâd. Ik most tenke en wij stopten bij ’n pompstasjon. Wij dronken út ’n pepieren beker koffy bij ’n túntafel. Tussen de tafel en ’n sloat laai ’n grâsfeld. Op ’n bepaald plak stakken wel fyftig mollebulten boven ’t grâs út. In ’t hele feld deromhine waar gyn bult te sien.

‘’n Heel bungalopark,’ saai buurman. ‘Must sien, allemaal ferskillende bungalo’s. Die het un groat hús en die family het un klein húske.’

Buurman is opgroeid in Franeker. Die achtergrônd hoorst altyd werom in de taal. Wij dronken de koffy en in de brânende son fertelde buurman allegaar prachtige ferhalen over syn jeugd. Maar wij mosten weer feerder en wij stapten in ’e auto.

Achter ’t stuur bleef dat beeld fan ’n bungalopark fan môlen mij maar in ’t hoofd om spoken. Souwen die môlen ok ’n swimbad hewwe? Dat most dan de sloat weze, die’t se dichtbij hadden. En ’n restaurant? Nou ja, de mînsen die’t tenkt hadden souwen wel genog fortgooie of lêge late.

Hoe langer at ik d’r over nadocht, hoe loochiser at ’t worde dat die môlen der gewoan ’n Center Parks ônder de grônd hadden. Meskien ferhuurden se wel ’n sjaletsy an ’n muzefemily. Buurman had ok ’n ‘mancave’ anwezen, ’n klaine mollebult.

Der sou dan wel ’n frijgeselle waterrot in sitte.

Hein Jaap Hilarides wennet yn It Bilt. Hy studearre Frysk oan de Universiteit van Amsterdam en skriuwt yn it Frysk, it Biltsk en it Nederlânsk.

---

Faaks ek nijsgjirrich

Feie Fonyk: Nei in Deensk model fan ymmigraasje? Janna van der Meer: Foardielen fan wiete greiden Arjan Hut: Ik bin goudsjeblom